Mural składa się z czterech portretów postaci związanych z ekologią społeczną i rewolucją demokratycznego konfederalizmu na Bliskim Wschodzie. Otaczają je kwiaty i roślinność. Lewy róg wypełnia pejzaż przedstawiający kilka sylwetek bojowniczek YPG wchodzących na wzgórze. Tło całości stanowi delikatny błękit. Na środku muralu znajduje się metalowa płyta, na której szablonami liter odbite jest:
„Nie da się opisać, jakie to uczucie, być częścią ruchu, który postrzega patriarchat i kapitalizm jako krótki etap historii ludzkości, który można przezwyciężyć. Ruch pełen ludzi ze wszystkimi swoimi błędami i zmaganiami, którzy dzień po dniu poświęcają swoje życie rewolucji.” — Yiyan Querecox, O życiu w Rożawie/AANES. Z książki „Social Ecology and the Rojava Revolution”
Mural zdobi ścianę Oddolnego Centrum Społeczno-Kulturalnego Postój, by przypominać o tym, że inny świat jest możliwy, dawać nadzieję i siłę z toczącej się rewolucji społecznej, feministycznej, gospodarczej i politycznej na terenach Autonomicznej Administracji Północnej i Wschodniej Syrii, zwanej potocznie Rożawą. Jednocześnie utrzymany jest w delikatnej, lekko rozmytej formie, bez szczegółów i wyraźnych konturów, by nie przytłaczać i nachalnie nie rzucać się w oczy. Zamiast tego tworzy kolorowy, ciepły i kojący obraz, łączący się z drewnianymi elementami okiennic, drzwi i drewna opałowego.
Ekologia społeczna, demokratyczny konfederalizm, bookchinizm, wolnościowy municypalizm, komunaryzm, socjalizm libertariański. Nazw jest wiele — wszystkie one jednak (w ogromnym skrócie i uproszczeniu) odnoszą się do oddolnej, demokratycznej samoorganizacji życia, z dużym naciskiem na tematy takie jak autonomia, demokracja bezpośrednia, ekologia polityczna, feminizm, wielokulturowość, samoobrona, samorządność, spółdzielczość. Idee i myśli te przekonują, że sposobem zmiany świata na lepsze powinny być oddolne działania — grupy i rady, które same zarządzają sobą i przestrzenią obok siebie — łączą ludzi, którzy wierzą, że działając wspólnie, możemy zrobić dużo więcej. I to jest najważniejszy punkt tego wszystkiego: nabieranie sprawczości, odzyskiwanie władzy, otaczanie się wsparciem.
Abdullah Öcalan opisuje demokratyczny konfederalizm jako „otwarty na inne ugrupowania polityczne i frakcje” oraz jako „elastyczny, wielokulturowy, antymonopolistyczny i zorientowany na konsensus”. To idealnie podkreśla bardzo ważną część tych myśli — w przeciwieństwie do wielu idei politycznych, zwłaszcza tych radykalnych, wychodzą one poza dogmatyczne, niekiedy sekciarskie poglądy i podejścia do innych.
Oddolne Centrum Społeczno-Kulturalne Postój od samego początku powstaje w dużym oparciu na tych ideach i myślach. Ustalając ramy i zasady działania naszej przestrzeni oraz funkcjonowania kolektywu, czerpaliśmy wiele z różnych myśli i doświadczeń, ale także z już gotowych, działających rozwiązań demokratycznego konfederalizmu w AANES. Jednak przede wszystkim działaliśmy jako rada — dyskutując, szukając rozwiązań, konsensusu — wybierając drogę najlepszą dla nas. Bo na tym polegają te idee: że ludzie sami wiedzą, co jest dla nich najlepsze.
LEGENDA:
Abdullah Öcalan znany również jako Apo (skrót, oznacza także „wujka”) Lider i symbol rewolucji demokratycznego konfederalizmu. Jest członkiem-założycielem Partii Pracujących Kurdystanu (PKK). Więziony przez Turcję od 1999 roku, od 2020 roku poddawany torturze izolacji, nie ma z nim kontaktu. Pod wpływem między innymi myśli Bookchina, opisał ideę Demokratycznego Konfederalimzu którą zastosowano w praktyce w AANES. Autor ponad 40 książek i publikacji. Aktywny negocjator na rzecz pokoju
Sakine Cansız – jedna ze współzałożycielek Partii Pracujących Kurdystanu (PKK). W latach 80. została aresztowana i torturowana przez turecką policję. Jako bliska współpracowniczka Abdullaha Öcalana i wysoki rangą członek PKK, została zastrzelona 9 stycznia 2013 r. w Paryżu wraz z dwiema innymi kurdyjskimi aktywistkami nas zlecenie Tureckiego reżimu faszystowskiego. Była najbardziej prominentną i najważniejszą działaczką ruchu, Jej silne zaangażowanie feministyczne wplynęło na cały ruch.
Mortimer Murray Bookchin (ur. 1921, zm. 2006) – amerykański teoretyk społeczny, pisarz, mówca, historyk i filozof polityczny. Był pionierem ruchu ekologicznego. Bookchin sformułował i rozwinął teorię ekologii społecznej i urbanistyki w ramach myśli anarchistycznej, wolnościowej, socjalistycznej i ekologicznej. Był autorem dwudziestu książek.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych rozczarował się tym, co postrzegał jako coraz bardziej apolityczny i egoistyczny „styl życia” współczesnego ruchu anarchistycznego, przestał nazywać siebie anarchistą i opisał wolnościowo-socjalistyczną ideologię zwaną komunalizmem , wolnościowym municypalizmem czy także później bookchinizmem.
Bookchin był prominentnym antykapitalistą i zwolennikiem społecznej decentralizacji w kierunku ekologicznym i demokratycznym. Jego idee wpływały na ruchy społeczne od lat 60., w tym na Nową Lewice, ruch antynuklearny, ruch antyglobalistyczny, ruch Occupy Wall Street, a także na demokratyczny konfederalizm Autonomicznej Administracji Północnej i Wschodniej Syrii. Był centralną postacią amerykańskiego ruchu zielonych.
Anonimowa kurdyjska bojowniczka o wolność w szeregach YPJ. Zdjęcie pochodzi od kolektywu fotografów rewolucji i wraz z tysiącami innyych jest udostępnione za darmo na portalu Flickr z konta Kurdishstruggle. Pochodzi z 2016 roku, czasu najcięższych walk z ISIS w których tysiące bojowniczek YPJ wraz z odziałami męskimi YPG i koalicją SDF zatrzymały zagrażające nie tylko bliskiemu wschodowi ale także europie i światu Państwo Islamskie (wspierane między innymi przez Turcję.) Do dziś AANES walczy z niedobitkami ISIS. Także zajmuje się pomocą ofiarom wojny i traum, a także osądzeniem i resocjalizacją sprwaców.
W 2015 roku fotograf i pisarz Joey Lawrence robił zdjęcia kurdyjskich organizacji partyzanckich walczących z ISIS, angażujących się w wojnę domową w Iraku i Syrii. Jego przejmujące portrety bojowników a także pejzaże i panoramy pokazują prawdziwe trudności ale i piękno tamtej rewolucji. Joye Lawrence opublkował swój esej wraz z zdjęciami w The Guardnian w tekście „Faces of war: Kurdistan’s armed struggle against Islamic State” Sama fotografia pokazuje oddział Partii Pracujących Kurdystanu (PKK) podczas patrolu we wsi Makhmur w Iraku.
Partia Pracujących Kurdystanu (PKK) jest kurdyjską organizacją polityczną i zbrojnym ruchem partyzanckim, który historycznie działał w całym Kurdystanie, ale obecnie ma siedzibę głównie w górzystych regionach zamieszkanych w większości przez Kurdów w południowo-wschodniej Turcji i północnym Iraku. Od 1984 roku PKK jest zaangażowana w wojnę asymetryczną w konflikcie kurdyjsko-tureckim (kilkakrotnie zawieszono broń 1993–2013–2015). Ideologia PKK była pierwotnie fuzją rewolucyjnego socjalizmu i marksizmu-leninizmu z kurdyjskim nacjonalizmem, dążącym do powstania niepodległego Kurdystanu. W latach 90 odeszła jednak od marksizmu-leninizmu, jej cele zmieniły się na dążenie do autonomii, a w latach 2000 w dążenie do demokratycznego konfederalizmu. PKK została uznana za organizację terrorystyczną przez Turcję, Stany Zjednoczone, Unię Europejską i kilka innych krajów; jednak określanie PKK jako organizacji terrorystycznej budzi kontrowersje wśród niektórych analityków i organizacji, którzy uważają, że PKK nie angażuje się już w zorganizowaną działalność terrorystyczną ani nie atakuje systemowo ludności cywilnej, porzuciła więc swoją początkową działalność terrorystyczną sprzed zmiany politycznej. PKK jest zaangażowana w starcia zbrojne z tureckimi siłami bezpieczeństwa od 1979 r., ale rebelia na pełną skalę rozpoczęła się dopiero 15 sierpnia 1984 r., kiedy PKK ogłosiła powstanie kurdyjskie. Od początku konfliktu zginęło ponad 40 000 osób, z których większość stanowili kurdyjscy cywile.
Flaga Ruchu na rzecz Społeczeństwa Demokratycznego (TEV-DEM) w Rożawie. Jest to oficjalna flaga Rożawy (Zachodni Kurdystan) od czasu, gdy Kurdowie ogłosili swój autonomiczny region. Flaga ta stała się częściej używana przez syryjskich Kurdów niż zwykła „ozdobiona słońcem” flaga autonomii Kurdystanu w Iraku w 2013 roku, wraz z deklaracją de facto autonomicznego syryjskiego Kurdystanu. Kolor czerwony symbolizuje krew męczenników i nieustanną walkę o wolność i godność. Zielony wyraża piękno i krajobrazy Kurdystanu, życie i witalność. Żółty reprezentuje źródło życia i światła.